(φωτ. Μαρία Δριμή)
θα μπορούσε να είναι
μία φλέβα στον καρπό μου
ή ένα αιλουροειδές.
Μια πινακίδα οδοσήμανσης
Ή σήματα μορς για τυφλές κουκουβάγιες.
Στην πλατεία με πήγαινε παλιά ο παππούς.
Του ζητούσα να με συστήσει στα παιδάκια.
Τα περιστέρια ήταν όλα ύπουλα και παχουλά.
Ράμφιζαν τα χέρια και το πρόσωπο.
Η οδός Αριστοτέλους θα μπορούσε να είναι.
Χθες ή αύριο.
Σήμερα δεν είναι παρά ένας δρόμος ταχείας αδιαφορίας
ανθρώπων την ώρα της αιχμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου