(φωτ. Man Ray)
Κι αν κάποιες φορές ξεχνώ
πως στην τελευταία μου επίσκεψη
κοιμηθήκαμε αγκαλιά
σε φέρετρο ανοιχτό
που έπλεε στο πέλαγος
κι ήμουνα εγώ που σε ρωτούσα
κι εσύ που απαντούσες
μέσα στο απέραντο σκοτάδι
ενώ δίπλα βούλιαζε ο Τιτανικός
και μερικά μόνο καπέλα
επέπλεαν πάνω στο νερό
κι αν μερικές μέρες ξυπνώ αναπάντεχα μαζί σου
και σου στέλνω
νεκρά περιστέρια σε σελοφάν συσκευασία
προς θεού μην υποπέσεις στο αμάρτημα
της τέλειας παραπλάνησης.
Ποτέ δεν συναντιούνται οι άνθρωποι.
Μόνο την στιγμή που αποχαιρετιούνται
στην αποβάθρα ενός τρένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου