Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα στον Αλί ήταν τα μάτια του. Όταν με είχε πάει ο μπαμπάς στον ζωολογικό κήπο- κάθεσαι που κάθεσαι τόσον καιρό, παράτα την μπουκάλα και πήγαινε το παιδί στο πάρκο είχε φωνάξει η μαμά- είχαμε δει κάτι μαύρους κύκνους. Σαν τα μάτια του Αλί, είχα πει στον μπαμπά.
Ο μπαμπάς μου χαμογέλασε. Η μαμά του λέει συνέχεια πως δεν τον αναγνωρίζει. Εγώ θα τον αναγνώριζα μέσα σε εκατομμύρια μπαμπάδες. Όταν χαμογελάει το πρόσωπό του γεμίζει ανθάκια ρυτίδες. Και το χέρι του όταν χαϊδεύει τα μαλλιά μου μοιάζει βαμβάκι. Ο μπαμπάς μου ήταν στέλεχος. Αυτό είναι κάτι σπουδαίο. Δούλευε σε ένα γραφείο ενός εργοστασίου που έκανε ζάχαρη, όταν ήμουν πιο μικρή, ξέρετε μωρό, πίστευα ότι κάνει μπάνιο στην ζάχαρη γι αυτό είναι τόσο γλυκός. Τώρα το εργοστάσιο έκλεισε. Ο μπαμπάς μένει στο σπίτι. Πριν από μερικές μέρες με χτύπησε. Δεν το πίστευα. Συνέχισα να γελώ και να χοροπηδώ. Άκουσα την μαμά μου να ουρλιάζει πως αν τον δει να ξαναπλώνει χέρι επάνω μου θα τον διώξει. Και μετά πάλι η παράξενη φράση «δεν σε αναγνωρίζω». Στο σχολείο κάνουμε μάθημα για τον Οδυσσέα. Η Πηνελόπη τον αναγνώρισε κι ας είχε να τον δει δέκα χρόνια. Αν και αυτή στην αρχή βέβαια είχε τις αμφιβολίες της.
Εγώ τον Αλί ακόμα κι αν κάνω αιώνες να τον δω, θα τον αναγνωρίσω. Από τα μάτια. Αυτά τα μάτια κύκνους.
Ο Αλί είναι από την Περσία. Η οικογένεια του ήταν πριγκηπική, ο Αλί είναι ένας μικρός πρίγκιπας. Εδώ ο μπαμπάς του δουλεύει στις οικοδομές και η μαμά του καθαρίζει σπίτια. Επίσης δεν μιλάει πολύ καλά τα Ελληνικά. Κρυβόμαστε πίσω από ένα ντουβάρι στον δρόμο για το σπίτι. Ανεβάζω λίγο την μπλούζα και του δείχνω το στήθος μου. Είναι πολύ μικρό ακόμα αλλά ο Αλί χαμογελάει τρυφερά. Δεν με αγγίζει ποτέ.
Έχω να δω τον Αλί από προχθές που έγινε αυτό με τους Λύκους. Τους λέω έτσι γιατί τους φοβάμαι. Φορούν κάτι μαύρα υφασμάτινα βραχιόλια στα χέρια και μπλούζες με αγκυλωτούς σταυρούς. Και η δασκάλα τους φοβάται. Τους απεχθάνεται. Έτσι την άκουσα να λέει στο γραφείο των δασκάλων όταν πήγα να της δώσω ένα τεστ που έγραψα. Τους απεχθάνομαι, λέει. Αλλά ο μπαμπάς του ενός μαζί με κάποιους άλλους έσπασαν στο ξύλο μία άλλη δασκάλα, την Κυρία Καίτη που μένει μόνη σε ένα υπόγειο. Και τώρα όλοι φοβούνται τους Λύκους.
Καθώς γυρίζαμε με τον Αλί από το σχολείο μας περικύκλωσαν οι Λύκοι. Άρχισαν να σπρώχνουν τον Αλή. Βρωμιάρη, μυρίζεις, του έλεγαν. Κατουριέσαι ακόμα βρωμιάρη, του φώναζαν. Να πάρεις την γαμιόλα την μητέρα σου και να γυρίσετε από εκεί που ήρθατε, είπε ο άλλος. Ο Χοντρός με το Κουρεμένο Κεφάλι. Είναι ο πιο μεγάλος από όλους. Έχει μείνει σε πολλές τάξεις. Όμως ο Αλί σας είπα, είναι πρίγκιπας. Πιο πρίγκιπας από τους πρίγκιπες. Ορμάει επάνω στον Χοντρό κι ας είναι μισός απ΄αυτόν. Να το πάρεις πίσω του λέει. Να το πάρεις πίσω.
Τότε ένας άσχημος με κίτρινα μάτια στρέφεται σε μένα. Μου πιάνει τα χέρια και τα στρίβει πίσω στην πλάτη μου. Για κοιτάτε εδώ, λέει στους άλλους. Τι είσαι εσύ, με ρωτάει και φτύνει σάλια στο πρόσωπό μου. Το τσουλάκι του, αυτό είσαι; Είσαι το τσουλάκι του Αλί. Πονάω αφόρητα και φοβάμαι. Ένα κίτρινο υγρό κυλάει στα πόδια μου. Όχι, λέω, όχι. Το αγόρι με αφήνει απότομα. Το βάζω στα πόδια και τρέχω. Κοιτώ από απόσταση πίσω μου. Ο Αλί είναι γονατισμένος μέσα στον κύκλο των Λύκων. Το πρόσωπό του είναι γεμάτο αίματα. Συνεχίζουν και τον χτυπούν.
Βρίσκω καθισμένο τον μπαμπά στην κουζίνα με μία μπουκάλα στο χέρι. Μυρίζει άσχημα. Μπαμπά, μπαμπά του λέω και κλαίω με αναφιλητά. Χτύπησαν τον Αλί. Τα κωλόπαιδα χτύπησαν τον Αλί, θα τον σκοτώσουν.
Ο μπαμπάς σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάει. Τα μάτια του είναι άδειες τρύπες. Δεν σου έχω πει να μην λες κακές λέξεις, μου φωνάζει. Άκου κωλόπαιδα.
Και τότε ξαφνικά μου συμβαίνει. Παύω να τον αναγνωρίζω κι εγώ.
Δημοσιεύτηκε στη bibliotheque.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου