ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ

(φωτ. Grey Villet)

Είναι ώρα τώρα που ανυπόμονα
περιμένω να φανεί το λεωφορείο.
Η στάση είναι έρημη
μία γριούλα Κλωθώ πλέκει ασταμάτητα
και έχει έναν σκύλο με τρία κεφάλια
κατάμαυρο στα πόδια.
Ξάφνου την ομίχλη
σκίζει ένας ποδηλάτης
μήπως είσαι εσύ;
Ταυτόχρονα σχεδόν
μία γυναίκα με άσπρο νυφικό
ετοιμάζεται να πέσει απ’ το μπαλκόνι
μήπως είμαι εγώ;
Κάτι γειτόνισσες απέναντι
τινάζουν τα χαλιά τους ρυθμικά
κι ένα παιδάκι σταφιδόψωμο τρέχει γυμνό στο δρόμο
πίσω του ο φούρναρης
ο χασάπης κι ο μανάβης παίζουν φυσαρμόνικα
και μου φαίνεται πως κάποιος επίτηδες
με φόρεσε ανάποδα
και φαίνονται τα ξέφτια και η φόδρα.
Και πόσο αφηρημένη αλήθεια είμαι
που τόση ώρα δεν θυμήθηκα
ότι το λεωφορείο της γραμμής
χρόνια τώρα δεν περνάει πια από δω.